Annem ameliyat olalı 15 gün geçmiş, hergün hastaneye pansuman için gidiyorduk. Annemin hastalığı dolayısıyla koşturmaca içerisinde olduğum için çok yoruluyordum. Zira annem geceleri de kustuğu için, anneme yardımcı olmak adına kalktığımdan uykusuzluk çekiyordum. Eve geldiğimde genelde 21-22 saatleri arasında yatardım. Cuma günü de aynı şekilde 15 Temmuz 2016 cuma günüde aynı şekilde sızmış bir şekilde yatmıştım. Derinden birr telefon sesiyle uyandım ama telefonu hiç açmak istemiyordum. Telefonun ısrarlı çalmasından dolayı telefonu elime aldım. İşyerinden Onur arıyordu. Hayırdır bir problem mi var diye düşünüp telefonu açtım. Onur telefonda bana darbe olduğunu söyleyince kalbim küt küt atmaya başladı. Uyanıp mantıklı bir şekilde düşünmeye başlayınca olayın vahametini sezip telefonu kapattım. Direk salona geçip televizyonu açtık. Gerçekten de darbe oluyordu. İnanamadım. Yaşım icabı daha önce hiç darbe görmemiştim. Sanki rüyadaydım.

Annem de uyumadığından ne oluyor diyerekten salona geldi. Darbe olduğunu söyleyince alık alık televizyonu izliyordum. Kafam çok karışıktı. Cumhurbaşkanı televizyonda sokağa çıkın diye beyanat verdiğinde dışarı çıkmak istedim ama çıkamadım. Nasıl çıkabilirdim ki? Annemi düşündüm. Sorun değil dışarı çıkmakta. Tamam başıma bir şey gelirse geride bir eş iki çocuk ve kanser hastalığıyla boğuşan bir anne bırakacaktım. Eşim ve çocuklarım bir şekilde hayatlarını devam ettirebilirlerdi “ben ve kardeşimde 3 ve 5 yaşlarında babamızı kaybetmiştik” lakin annem ne olacaktı?

Derin düşüncelere dalıp alık alık televizyona baktım. Bu devasa imtihandan kaldımmı geçtim mi diye düşünerek evde kalmayı seçtim. İnşallah rabbim bu konuda beni imtihana çekmez. Zira benim için büyük bir açmazdı. Zira dışarı çıkmak bir seçenek, evde kalmak bir seçenek. Ertesi gün annemi hastaneye pansumana götürmem gerekiyor. Ama dışarıda bir darbe kalkışması var. Meclise atılan bombalardan dolayı evin sarsıldığını gördüğümüzde içimden geçen derin endişeler! Madem dışarı çıkmıyorum bari dışarıda olanlara dua edeyim diyerekten, namaz kılıp dua ettim. Başka yapacak bir çare oanki psikolojime göre yoktu.

Sabaha kadar gözümü kırpmadım. Zaten sabah olunca darbe teşebbüsü çok şükür gerçekleşmedi. Lakin benim sorunum burada bitmiyordu. Şimdi annemi hastaneye pansumana nasıl götürecektim. Aradım sordum o gün hastaneye gidiş yollarının kapalı olduğunu öğrenince cumartesi günü pansumana gitmedik. Pazar günü kaldığımız yerden devam ederek pansuman yaptırmaya devam ettik.